Al een hele belevenis

Dag volgers,
Wat leuk om te zien dat Engel al een eerste beriggie heeft gestuurd. Goed gedaan hoor....
Ik ben nu 3 dagen van huis maar wat is dit al een bijzondere reis. Het aankomen in Saint Jean was heel leuk. Een hospitaler reed mee met de bus en trein, dus die loodst een aantal mensen door naar de Auberge, L Esprit du Chemin, al op 15/2 gereserveerd en zij zitten voor bijna het hele jaar al vol, een nederlands/frans echtpaar die deze herberg op eigen wijze runnen. Een hartelijke ontvangst en in de kamer met 4 bedjes, ook de mijne met een schattig naamkaartje er op. Een beetje onwennig aan de thee met een aantal nieuwe gasten en hier en daar een praatje. Ik wil wel ff een rondje om en Rianne, bleek later, wilde ook wel mee, even de benen strekken, kaartje kopen, oja, me stokken mochten niet mee het vliegtuig in, dus ook die nieuw aangeschaft. En natuurlijk ff een bakkie en een wijntje op de de wandeling. De avondmaaltijd verliep gezamelijk, een voorstelrondje wat heel leuk was, Nijmegenaren en uit Bemmel, dit geeft voor mij alweer genoeg gesprekstof, dat zul je snappen als 4 daagse ganger. Maar goed, dit was een mooi begin en ik las de spreuk van de dag voor uit het boekje dat ik van Margé had gekregen, dit was er net zo´n momentje voor....
28 april; "Leef in liefde van de ochtend tot de avond....."
Slapen, dromen, en ja daar komt wandeldag 1, altijd spannend en het was mooi dat Rianne voorstelde om samen van start te gaan, prima, het is toch onwennig.
Na wakker geworden met een prachtige muziek, prima ontbijt, vele succes wensen, gaan we op pad om 7.30 uur, mooi fris weer. We lopen, het is echt, op de, goed aangegeven, Camino, we lachen en hebben er echt schik in. Het is een pittig parcours, ik heb veel getraind, gelukkig, maar toch. Onderweg prachtige vergezichten, ondanks dat we de lage route hadden, boven was dicht, er was mist en sneeuw.
We passeren vele kleine dorpjes, leuke koffie-drink-stopjes en komen op plaatsen die ik herken uit de serie van de RKK, ja, nu voor mij gewoon "live" te aanschouwen. Al met al een pittige, maar prachtige wandeling. Gewoon een hoog bergachtig pad door de Pyreneeën, alsof het de gewoonste zaak is! Op de hooggelegen paden ligt sneeuw, hoe echt! We drinken bij aankomst in een cafe een koppie en een glas rode wijn bij de haard om door te warmen en bij te komen van de eerste [zware] maar wonderschone tocht. In het Klooster van Ronchevalles aangekomen, een hartelijk verwelkom van medewerkers w.o. Rem Jonker uit Obdam die daar net aan het hospitaleren is. Toevallig en heel leuk. Er wordt heea uitgelegd en wij gaan naar ons bed, een soort box met 2 stapelbedden kastjes, keurig sanitair, het is geheel gemoderniseerd en als het heel druk is gebruiken ze het oude klooster.
Na de dagelijkse dingen [dag 2; heb je het al over de dagelijkse dingen, gewoon rommelen in de tas en niks kunnen vinden] gaan we naar de pelgrimsdienst, heel bijzonder en een kippevelmoment. Alle pelgrims mogen naar voren en krijgen de zegen. Hier en daar wordt een traan gepinkt....
Daarna eten, een pelgrimsmenu, brood, pasta, forel met frites en een flan [spaans soort puddinkje] en wijn, 8 euro....Het kan dus echt, met nog wat extra wijn als toetje. We drinken nog wat met medewandelaars, Rianne, Koos en Els.
De 2 jongens, Steven en Bouke, die wel over de hoge route wilde, zijn toch terug gegaan. Gelukkig hebben we ze gesproken die dag. We kletsen wat en het is gezellig, al ben je allemaal nieuw voor elkaar.
Wij waren op tijd terug in het klooster en gaan naar onze slaapbox! Steven en Bouke, zij bleven te lang in het café hangen en kwamen voor de vaste deur bij het klooster en konden alsnog een hotelkamer,
66 euries, boeken....Vanmorgen 6 uur worden we wakker gezongen door engelen/nonnengezang, het was een jonge vrouw die ook daar hospitaliseerd, zo mag je wakker gezongen worden en dan is het niet erg als het 6 uur is.
Weer de boel ingepakt, gelachen omdat het toch vakantie, maar wel erg vroeg is. Onderweg, coffee con leche en de bekende bacquettes, hier bocadilla, heerlijk. Weer een pittig toggie en zijn in Zubiri gestopt, tijd voor de dagboeken en de beloofde verslagen. Vanavond gaan we met een een aantal andere wandelaars eten in een klein restaurantje. Het is wel heel apart allemaal en iedereen is heel erg onder de indruk hoe en wat het allemaal is. Heb je ooit de plannen gemaakt, ga dan in de voorbereiding, in de 3 dagen dat ik op pad ben, heb ik heel veel mooie verhalen aangehoord, maar ook heel veel vrolijke momenten gehad, met allemaal vreemde, nieuwe mensen. Dit verslag is natuurlijk veel te lang, maar het is de eerste.
Lieve volgers, het is een top belevenis, nu al! Ik ga nu naar me glas rozé en hapje en wat klessebessen met andere pelgrims.
Dikke kus en groeten uit Zubiri van Ans.