Diverse herbergen en slaapplaatsen

Wat vliegen de dagen en kilometers om. En vooral de tijd als je een slaapplaats hebt gevonden. Even een kleine indruk van de Herbergen, de leukste maar meest primitiefste zijn die van De Jacob gemeenschap en beheerd worden door vrijwilligers, die in Ronchevalles [deze is dan geheel gemoderniseerd] zijn allemaal Nederlanders en geeft je een warm welkom, zo ook die in Viana, vrijwilligers uit Hongarije en nu ben ik in Belorado, ook een Jacobsherberg, hier zijn 2 heren uit Duitsland, zeker dik 70 plus, van die schattige Vader Zonneveld mannetjes, zij ontvangen de mensen met een heerlijke thee van eigen mengsel, wierook en alles wordt keurig genoteerd, met pen en op papier, computers zijn uit den boze, ook in Pamplona, daar was een duits koppel ook alles keurig in zo´n groot logboek, prachtig om te zien. Zij vragen ook echt belangstellend waar je die dag gestart bent, hoe het gaat en nemen de tijd en wegen zelfs de plaats van HUN stempel af zodat die mooi uitkomt in het Pelgrimspaspoort, ongeveer je belangrijkste document hier onderweg.
Over sanitair en voorzieningen is alleen te zeggen, sobertjes hoor, een paar haakjes of een plankje maakt al het verschil in luxe...............
Maar wel bijna iedere morgen dan prachtige "wake up" muziek.
Een heel verschil met de "nieuwe" herbergen, deze maken al kilometers van te voren reclame en zijn heel zakelijk, niet duur hoor, maar een stempel en nummer van je bed en red je!!! Er wordt nergens naar gevraagd en zij zijn echt aan het "werk". Dat is een groot verschil. Het is nu een heel drukke tijd, waardoor ik gisteren, heel eerlijk gezegd vond ik het niet erg, in een pensionnetje sliep, heerlijk een eigen kamer, zonder meneer Richard!!!! Grote handdoeken en slapen in een gewoon bed met lakens en dekens, wat een verwennerij en een badkamer voor je alleen is ook een feest. Vanmorgen een prima ontbijt [gewoon in de woonkamer, met 2 computers en een grote tv luid aan en een afwas van een dag of wat, maar het was daardoor heel huiselijk] en uitgezwaaid door de mevrouw alsof ik op wereldreis ga!
De keren dat ik alleen op pad ben, gegeten met 2 Engelsen, een Engels koppel Nick en Inca en gisteren met een mevrouw Francis uit Zwitserland. Al met al bevalt het "alleen" wandelen prima. Als je wilt heb je zo aanslous. Vanmorgen nog met een jonge vrouw uit
Zuid- Korea, pijnvolle benen en moet haar wandelschema bijstellen. Ook een moeder en zoon uit Slowakije, die moeder had het zo slecht, veel pijn maar gaat rustig aan door. Een Koreaanse jongen zie ik ook elke dag, [zo wankel op de benen] loop ik hem voorbij met zijn slakkengang, maar toch is hij ook al weer hier.
Ik mag niet mopperen, het loopt prachtig, maak veel foto's en soms een klein filmpje, dat zijn van die geluksvogelmomenten, vanmorgen het was weer zo prachtig, de zon perst zich de wereld in en het licht erbij, dat zijn heel mooie momenten en besef dan terdege dat ik een Superbofkont ben!!!
Alle liefs vanaf de Camino van Ans aandewandel.......