Weer een dag of wat verder

Na zaterdag zijn er al weer vele kilometers en mooie plaatsen gepasseerd, Santa Maria de Benevire, Canada Leonesa Oriëntaal, Calzadilla de la Cueza, Legidos, Terradillos de los Templarios, Moratinos, Alto de Carrasco, Sahagun, Calzada del Coto, Bercianos del Real Camino en nu in Mansilla de las Mulas, het klinkt allemaal net even anders dan Grootebroek, Hem, Wognum, Bakkum, het heeft allemaal net even meer sjeu, maar als je er doorheen wandelt of rijdt is het 2 x gas geven en je bent er doorheen en dan is ook de helft in puin en niet bewoond, dus ja, je kunt wel prachtig exotische plaatsnamen hebben hebben, maar het stelt weinig voor! Ik vind het leuk om die namen eens door te sturen, als men vraagt waar kom je vandaan en waar ga je naar toe, mijn hemeltje, dan moet het boekje erbij hoor.

Zondag overnachtte ik in een familieherberg in Terradillos de Templarios, is heel cosy, een gezamelijke avondmaaltijd zoals bij Moeders in Oosterleek, Mama, loopt zelf met een groot schort voor rond en kijkt en houdt het allemaal goed in de smiezen, water en wijn voldoende, smaakt het? Zoniet komt er wat anders. Het is ook apart om met, Duits, Iers, Italiaans, een Japanner en een Koreaan aan tafel te zitten. We snappen elkaar heel goed met handen, voeten en heel veel lachen!!!!!
Al met al een hele prima Herbergh.
Maandag op pad naar Bercianos, een mooie afstand en een genootschaps Herbergh volgens de boeken.
Was er al vroeg, het was nog niet open maar de Hospitalero's was er wel en de backpack mocht alvast naar binnen, ziezo, een bedje verzekerd, een rondje dorp, broodje, koppie, geen internet, ook goed, en om 14.30 weer richting de herberg, er stonden zo´n ongeveer 20 pelgrims ook te wachten tot de deur open ging. Die ging open en jawel, jij daar, ik?, mocht als eerste inschrijven, met potloodje, stempel in me pas en hij bracht me naar boven met tas en wees me bed, die dus..... en geen commentaar. Loopt ie gewoon in alle rust mee, terwijl en zoveel staan te wachten. In de loop vertelde hij wel het een en ander, gezamenlijk avondgebed, maaltijd en ontbijt, OK!!
Het voordeel als je als eerste bent je ook het droge en schone sanitair ter beschikking hebt.
Je kunt er dan net even meer tijd voor nemen, voor de anderen ingeschreven zijn en me tas ken ik op mijn duimpje dus de spullen en kleding die ik nodig heb zijn zo gepakt. Maak nog een ommetje, door het piepkleine dorpje, met een winkeltje ala Guurtje!!!
Ik rommel me ding en loop later naar beneden, en hoor druk gewerkt in de keuken, ff kijken en jawel, voor ik het weet heb ik een mes in me handen en of ik de sla ff wil snijden, natuurlijk en de rest wat er in een salade gaat. Mauro, de man dus, roert in een megapan en Isadora, een jonge vrouw is met andere drukte bezig. Er komen meer wandelaars helpen en zo ontstaat er al snel een " Bergharen" sfeer, voor de insiders, enig.
Om 19.00 uur met z'n allen de kapel in, voor wie wil, Mauro doet het woord, een prachtig verhaal, ik versta er niets van maar voel de emotie door de kapel gaan. Hij steekt een kaars aan en geeft die door, mag je wat zegge, wat en hoe en waarom de Camino. Dat was heel bijzonder en het werd een kippenvelmoment. Een Franse dame zong het wees gegroet Maria..................................
Daarna samen aan tafel en ja, de jonge dame deed een voorwoord en begint op tafel te roffelen ala toetjetoetjetoetjetoe, dit voor andere insiders!!!!!!Heel eenvoudig maar heerlijk gegeten, brood, pasta, salade en een Danone toetje, samen de boel opgeruimd en afgewassen en buiten nog even een wijntje voor de rust!
Zo was het een heel aparte overnachting, vanmorgen een lekker ontbijtje en hup, de paden op de lanen in, een beetje saaie route, prachtig weer en gelukkig een bed in Mansilla de Las Mulas.
Het is toch weer een heel verhaal geworden. Ik kan niet alles beschrijven maar als je hier binnenkomt en je krijgt gelijk high five van andere wandelaars, geeft het elke dag een gevoel van een beetje thuiskomen met elkaar, HET IS GEWELDIG
Dikke zoen vanuit een heerlijk warm Spanje van Ans!!!