O Cebreiro, een hooggelegen overnachtingsplaats

De herberg waar ik jarig was verdient ook nog een verslagje.
Het was Albergue Fenix O Avé in Villafranca del Bierzo, een particuliere herberg met vrijwilligers. Een heel oud gebouw met diverse delen aan elkaar gemaakt, de slaapzalen, sommige stapelbedden 3 hoog! Sanitair, erbarmelijk oud, maar wel een van 10 punten voor het vele warme water, dat mag gezegd worden, maar verder, zelfs nog een toilet ala 50 tiger jaren, een gat in de grond!!
Een grote en leuke tuin, met ook veel aankleding, rommeltjes die anderen hebben vergeten, of schenkingen. Ik bleef er ook eten, een pelgrimsmenu, 6 euro, 20.00 uur aanvang. Hiervoor kwam er een groep Kroaten eten, theologiestudenten die een deel van de camino wandelen, kunnen mooi zingen maar op een gegeven moment is dat ook genoeg.
Aan tafel dus, 20.00 uur, we gaan zitten en een van de herbergmannen maant ons te staan, handen geven aan elkaar, geen foto of telefoons op tafel, en begint te zingen, een soort, "you never walk allone", maar dan in het Spaans, misschien was het een Onze Vader, maar het klonk wel heel mooi en zo met elkaar....
Eten, soep, heel onduidelijk, smaakvol, brood, salade en gebakken ei met een bijzonder soort worst erop, het smaakte prima, wijn en water erbij verhoogde de vreugde en vermindert de taalproblemen.
Een echte pelgrimsmaaltijd dus, dit geeft weer het echte gevoel. En ook weer met de dagspreuk van 20 mei;
"Blijf elk moment van de dag verbonden in Liefde, zodat elke schaduw verlicht kan worden". Dit probeer ik dan zo goed mogelijk in het Engels te doen en het wordt zeer gewaardeerd.
De volgende dag wilde ik niet zo ver, jarig tenslotte, maar het was prachtig weer en het liep prima, dus toch doorgelopen naar O Cebreiro, wat een klim, mooi zomers en warm weer, in het boekje stond het al aangegeven, geen mm overdreven, wat een drakig stuk!!!!!
Maar boven aangekomen wachtte er een schattig, toeristisch plaatsje, hoog, mijn hemel, weer de grens over. Wat hooooooog!
Goede Albergue.
Ik kreeg eerst een bed in een overvolle zaal, vroeg toen een laag bed, een hoge van een stapelbed vind ik niet handig, en kreeg een bed in een heel lege slaapzaal, was er als eerste en mocht uitzoeken, een gewoon bed, zonder boven, een kadootje op me verjaardag vast..... en op naar een glaasje op me verjaardag op terras.
Geen internet, dus helaas, kon geen bericht maken, maar dit is nu inmiddels goed gemaakt.
Heerlijk gegeten, alleen, alle schrijverij is nu op peil en op tijd naar huis. Lig ik bed, zie ik het van licht buiten al rozer worden, ik er uit in me lange nachtbroek en shirt naar buiten. Wat een prachtige zonsondergang, zo hoog in de bergen, prachtig, er stonden er meer te kijken en het was dan ook een prachtig fotomoment.
Nu maar echt slapen.
Vandaag niet zo´n lange route naar Triacastela, maar wat we gisteren allemaal geklommen hebben mocht vandaag weer naar beneden. Vanmorgen, startklaar om 7 uur, stikdichte mist, zo ga ik niet alleen, dus even gewacht zodat we met een clupje naar beneden konden. Je weet het maar nooit hoe het weer verder wordt. Het was echt dikmist.
Maar na 10 uur begon het te klaren en ik ben nu, na een verscheidenheid aan boerendorpjes gepasseerd te zijn in Triacastela, kan hier internetten dus vandaar dit verslag. Heerlijk weer is het dus nu, zo loop je met je handschoenen en muts en nu in me hempie!
Ik ga ff kijken hoe de dagen nog zijn en wanneer ik +__ in Santiago aan kan komen, nog een dag of 5/6/7 even kijken, er hangt hier een bordje nog 130 km, maar het kunnen hufterige km zijn dus daar houd ik wel rekening mee, ook doe ik voorzichtig aan, zie al veel mensen met pijnlijke blessures, dan is het geen Buen camino maar Auauw camino.....
Zo, ook dit leuke huiswerk is klaar en nu wacht er en lekker flink glas Sangria, hoe ouderwets maar MMMMMMMMMMMM
Groetjes vanuit een warm en zonnig Triacastella van Ansaandewandelnuzonderhandschoenen!!!!!