YES, Santiago!

YES; SANTIAGO, ligt het dan toch, zomaar, niet zomaar, aan mijn voeten.

De laatste overnachting gehad in een soort van kazerne, spaanse militairen overnachten er ook, echt Spartaans!!!
Maar we hebben met weer nieuwe ontmoetingen een leuke en emotionele laatste camino avond gehad.
Ik ontmoette een man onderweg en daar stak een stukje kruitvat-toiletpapier uit zijn tas, ja, dat is een inkoppertje, een Nederlander, even een klein praatje mee gemaakt en ieder zijn weg weer op. 's Avonds in het verlaten dorp komt hij ook in de cafetaria en we drinken samen wat en eten een hapje. Zijn verhaal is ook bijzonder.
Bij zijn geboorte heeft hij een heel lelijke naam gekregen, hij wilde niet eens vertellen hoe, maar hij wil ZO graag de naam van zijn vader, opa enzenz hebben, Krijn, en heeft na de Camino voor zichzelf de naam Krijn aangenomen. Het was een verhaal vol emotie, hoe bijzonder als je elkaar niet of nauwelijks kent en dan zo'n intiem verhaal vertelt. Wat een kreng van een moeder heeft hij gehad, zij pestte hem er ook altijd mee en hij was er zo klaar mee, dat dit zijn ding is. Kippenvel.
Later, met nog 2 andere dames die bij ons kwamen zitten, hebben we de laatste overnachting in ons romantische legerplaats gevierd met een heerlijke 43!!!!
Vanmorgen, toch wel een rare nacht, opgestaan, ingepakt, ontbeten en ja, naar Santiago, het was niet ver meer hoor, een dik 1 1/2 uur.
Sven, de jongeman uit Estland kwam ik op de valreep nog tegen, ook zo'n bijzonder type, die doet een Europese wandelvakantie van 2 jaar en pakt dan zo even de Camino mee!
Het laatste ontbijt wordt onderweg genoten en de laatste kilometers voor Santiago gaan in..........Het verbaast me de hele tocht, dat ik het alleen lopen zo heerlijk vind. Na Rianne 's dagen heb ik nog 1 x een dagje met Peter gewandeld en de rest alleen. Beetje kijken, opletten op de weg, heel veel zelfs met die romaanse paden, wat een akelige paden zijn dat zeg, maar het heeft daardoor ook weer iets heel stoers, bij het klimmen moet je ook je hoofd er goed bijhouden, veel zingen, en denken over van alles en nog wat. Ik vind het wonderlijk, zo'n mensenmens als ik ben en wel al die lange kilometers alleen. Ook heb ik me nooit bang of onveilig gevoeld. Soms loop je toch door bossen en struikpaden, maar geen enkel iets heeft me ooit op de paden ongerust gemaakt.
Het is reuze makkelijk alleen wandelen en je hebt niet het gevoel dat er iemand op je wacht of als jezelf wilt stoppen het nog even overlegt. Het is vaak wel zo dat bij de stops vaak wel mensen zijn, of zij komen bij jou zitten of ik sluit gewoon aan. En een keer alleen koffie drinken is ook vermakelijk, je kijkt rustig om je heen wat een ander allemaal doet.....
Zo mijmer ik de laatste kilometers meters voor ik bij de 'Huiskamer van de Lage landen' de Jacobskamer van het genootschap, aankom.
Bij de Jacobskamer nog even thee gedronken en ook een verhaal aangehoord, een emotioneel moment. Dan door het tunneltje waar de doedelzakspeler de wandelaars verwelkomt. Op zoek naar het Pelgrimskantoor, kom ik Otto, [Martin Gaus] tegen en die wijst mij de weg, heel aardig van hem, door al die kleine straatjes en pleintjes is het wel eens zoeken. Wie staat er achter mij, Peter, die had maar doorgelopen en zodoende een dag eerder hier, samen de Compostela in ontvangst genomen. Aan de hand van het pelgrimspaspoort en de benodigde stempels van de overnachtingsplaatsen en kerken waar je langs gewandeld bent, krijg je de Compostela. We nemen het dokument triomfantelijk in ontvangst! Nu moet ik toch snel naar het plein voor mijn afspraak met Engel. Zoekend kijken en ja, daar staat een man foto´s te nemen van de groep Kroaten, is het hem nou, jawel, dus wij er heen en ik zet hem op de foto!!!
Bijzonder, en ja de tranen waren er hoor..................
Het is ook zo´n mooie belevenis, en ook op het plein zoveel bekenden, ja de felicitaties gaan over en weer, een prachtige grande finale!!!!

Samen gaan we een bakkie doen en later naar de kathedraal, een prachtplaats, 2de rij en de mis begint pas over 3 kwartier maar het wachten is een feest, heel veel bekenden van de hele camino komen hier samen, ook Reyn Bakker gezien!
Maar ook mensen die je uit het oog bent verloren zie je zitten en het is dan duim omhoog en knikken, geweldig. De mis was prachtig en jawel, met de Botafumeiro, prachtig, live voor ons te zien. Daarna naar het beeld van Jacobus, ja het hoort erbij.

Toen was het tijd voor een borrel en lunch tezamen.
Lekker veel bijkletsen, ook Engel vertelt over zijn belevenissen.

Er komt nog meer hoor maar nu gaan we een borrel doen en plannen voor Finesterre maken.

We zijn weer verenigd.......................
dus de groeten en dikke zoen van Engel en Ans.